YORGUN ÇİÇEK
Yağmur yağmaya başlamıştı
Ay boyu gök gürültüsünü dinledik
Tanrı ne çok özlemişti bizi
Ne çok sarılmamızı istedi o büyük Rab
Pencere kenarlarında
Kulağımda eleni karaindrou her gece
Fikrimde bir çiçek
Fikrinde solmuş bir kayısı çiçeği
Saatler ileri alınmış, belki son çiçek
Firak, bir sürgün gibi
Şakaklarımda turna katarı
Her beyaz
Ah ne çok özledik
Gülüşünü bir çiçeğin renginin solmazlığını
Işte sürgün kulak ardı tüm çiçeklerim
Öyle darmadağın gittin ki
Ne uyku ne de uyanıklık kaldı
Yanıp kaldı pazarlarda gül rengin
Öptüğüm gülüşlerin dişlerimin arasını sızlattırdı
Kül oldu ardında bıraktığın şehir
Düştü her gece geceye bıraktığın pencerenin önündeki ay yüzün
Ne çok gökyüzümüz kaldı gecenin renginde
Ne ihaneti ne gecenin karanlığı
Ne de solmuşluğu çiçeğin
Bir tek kokusu kaldı ellerimde
Şimdi saat üç
Kimi uyanık kimi yatmış
Baş ucumda tik tak saat sesi
Penceremden ay ışığı çiçeğin hüznü dolar
Dolarda götürür neyden ne kaldıysa
