'Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!' Öğrenciler, bu işten pek bir şey anlamamışlardır. Ama ertesi sabah hepsinin sıralarının üzerinde patatesler ve torbalar hazırdır.
Kendisine meraklı gözlerle bakan öğrencilerine şöyle der öğretmen: 'Şimdi, bugüne dek affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın, o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.' Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken, bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur.
Öğretmen, kendisine 'Peki şimdi ne olacak?' der gibi bakan öğrencilerine ikinci açıklamasını yapar: 'Bir hafta boyunca nereye giderseniz gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta, bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınızda olacaklar.' Aradan bir hafta geçmiştir.
Hocaları sınıfa girer girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar: 'Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor.' 'Hocam, patatesler kokmaya başladı. Vallahi, insanlar tuhaf bakıyorlar bana artık. Hem sıkıldık, hem yorulduk?'
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir: 'Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz. Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir.' Bu durumu çok güzel özetleyenlerden biri de Victor Hugo'dur. 'eğer bir insana güzel bir cevap vermek istiyorsanız. Bu ya susmak ya da gülmek olsun. Eğer intikam alacaksanız. Bu da mutlu olmak olsun.' Elimize aldığımız en hafif nesne bile bir süreden sonra ağır gelir kolumuz yorulur, bitkin düşeriz. İşte; sıkıntı,kin ve nefrette böyledir. İçinizde taşıdığınız sürece sürekli bir ağırlığın tesiri altında olacaksınız. Bu da sizi hayatın diğer güzelliklerinden yoksun bırakır. Laik olmayan kimseye dil dökmeyin kendinizi boş yere rezil edersiniz. Ama affettiğinizi, onlara kırgın olmadığınızı söyleye bilir, var olan bir sıkıntıdan kurtulabilirsiniz. Efendimizin dediği gibi affetmek büyüklüğün şanındandır.
Hepimiz içimizdeki sevginin ağırlığınca insanız. Biz affetmeyi dileyelim emin olun karşıdaki istediği kadar kusurlu,hatalı olsun biz onu affetmenin bir yolunu buluruz. Çünkü bu içimizdeki sevginin anlamı ve büyüklüğü ile alakalıdır.
'AFFETMEK KAZANMAKTIR, AFFETMEMEK KAYBETMEKTİR'
Sağlıcakla Esen Kalın.