Niğbolu Muharebesi (Bulgarca: Битка при Никопол, Bitka pri Nikopol; İngilizce: the Battle of Nicopolis, Fransızca: la Bataille de Nicopolis, Macarca: Nikápolyi Csata, Rumence: Bătălia de la Nicopole), 25 Eylül 1396 tarihinde Sultan Yıldırım Bayezid liderliğindeki Osmanlı ordusunun, Burgonya Dukalığı veliahtı ve asilzadelerinin önderliğindeki Haçlı ordusuyla, Tuna Nehri yakınlarında bulunan Niğbolu Kalesi'nin civarında gerçekleşen ve kesin Osmanlı zaferiyle sonuçlanan bir muharebedir. Bu muharebe, aynı zamanda Avrupa tarihindeki son büyük haçlı seferi olarak kabul edilir.
Savaşın Arka Planı ve Gelişimi: 1394 yılında Niğbolu Osmanlı Devleti'ne katılmıştı, ancak Türk ordusu hala Burgonya Dukalığı'na bağlı Vidin Kalesi'ni kuşatmıştı. Haçlılar, Osmanlı Devleti'nin gücünün artmasıyla rahatsız olmuştu. Papa, Avrupa devletlerine Osmanlılara karşı bir haçlı seferi çağrısı yapmıştı. Bu çağrıya yanıt veren Batı Avrupalı devletler, bir haçlı ordusu oluşturarak Niğbolu'ya doğru yola çıktı.
Savaşın Gelişimi: Haçlı ordusu, Osmanlı ordusuyla Niğbolu yakınlarında karşılaştı. Ancak Osmanlı ordusu, taktik ve stratejik üstünlüğü sayesinde Haçlıları mağlup etti. Özellikle Osmanlı süvarilerinin baskınları ve haçlı ordusunun dağınık durumu, Osmanlıların zaferine yol açtı.
Savaşın Sonuçları: Niğbolu Muharebesi, Osmanlı Devleti'nin Avrupa'daki gücünü daha da pekiştirdi. Bu zafer, Osmanlı İmparatorluğu'nun itibarını artırdı ve İslam dünyasında büyük bir yankı uyandırdı. Aynı zamanda Batı Avrupalı devletlerin Osmanlı'ya karşı birleşik bir direniş gösterme yeteneğini sorgulattı.
Avrupa Tarihindeki Etkisi: Niğbolu Muharebesi'nin ardından Batı Avrupa'daki devletler, Osmanlı gücünü daha iyi anlamış ve Osmanlı'ya karşı başarılı bir savunma stratejisi oluşturamamışlardır. Bu nedenle Osmanlılar, Avrupa üzerindeki etkilerini genişletmeye devam etti.
Sonuç: Niğbolu Muharebesi, Osmanlı Devleti'nin Avrupa'daki üstünlüğünü pekiştiren ve Haçlıların gücünü sorgulatan önemli bir olaydır. Bu zafer, Osmanlı tarihinde önemli bir dönüm noktası olmuştur.
