Yazdıkça yazasım gelirken, yazdıklarımıza yetkililerin ilgisizliği karşısında yazsam mı acaba cevabını arayıp, duruyorum. Hangi sorundan bahsetsem...

Elini hangi taşa atsan, o taşın altından mutlaka insanın burnuna, pis kokular geliyor...

Bu sabah evden gelirken, bir vatandaşımız bir dakika müsaade isteyerek, başladı anlatmaya...

Dinledikçe dişlerim ağzımda gidip, geldi.

Vatandaşımızın bana anlattıklarını yetkililer biliyor mu diye sordum, bilmezler mi abi, biliyorlar ama ilgilenmiyorlar!

Konu ne diye soracağınızı çok iyi kestiriyorum. Adamın anlattığına göre, çocuğu uyuşturucuya alışmış. Onu kurtarabilmek için defalarca gerekli yerlere gitmiş.
Her gidişinde tamam ilgileneceğiz cevabıyla karşılaşınca, bir umut doğmuş içine, bu gün yarın ama hiçbir netice alamamış, yüreği yanık baba.

Bana ne olur, bu konuyla ilgilen, belki yetkililer bataktaki çocuklara bir el atarlar da; bu uyuşturucu illetinden kurtulurlar geleceğimizin umudu çocuklar!...
Aslında ne kadar kanayan bir yaradan bahsettiğini çok iyi analiz edebiliyorum, yüreği yanık babanın.

Tek o mu?

Elbette değil onun gibi nice anne ve babalar var ki, çaresizce elleri kolları bağlı bir şekilde yavrularının bu illetten kurtulmasını, kurtarılmasını bekleyen...

PIŞT NE OLUYORUZ?

Demek yanlış olmazsa gerek.